Poort van de toekomst

Ik heb enorm veel bijgeleerd op mijn stage en ben blij dat ik toch voor deze plaats heb gekozen. Ze hadden het mij nochtans afgeraden doordat het 2 weken niets anders als observatie ging zijn. Ik heb ook veel vragen gesteld aan de stagiairs over de richting revalidatie en kinesitherapie en ben daardoor nog meer gemotiveerd om volgend jaar er aan te beginnen!

Ik observeer

In dit gebouw werkte ik het meeste, dit is het kine gebouw in St. Kamillus. Hier kwam ik elke dag binnen om mee te lopen en te observeren hoe de vaste / stagiairs kine werkte omdat ik nog maar in het secundair onderwijs zit mag ik bijna niets doen, nochtans had ik vaak de neiging om te helpen.

UPC St. Kamillus

St. Kamillus is een psychiatrisch ziekenhuis dat mensen met geestelijke stoornissen helpt, bv. mensen met dementie, korsakoff, huntington, enz. Hier hoort natuurlijk een sector kinesitherapie bij waar ik stage heb gelopen.

Psychisch

 ‘Je weet het echt niet hé’, zei de man. ‘Denk eens goed na, 5jaar geleden.’ Hij herkende de stem maar kon maar niet raden wie het was. ‘Bart?’ gokte Tom. ‘Fout, je mag nog 2 keer raden.’
De man kwam steeds dichter en dichter, Tom kon ontploffen van de spanning. Hij voelde zijn hart harder en harder in zijn keel bonzen. ‘Ik geef je nog één tip: je hebt me zwaar toegetakeld’, zei de man. Tom dacht na en plotseling wist hij het ‘Gert-Jan! Maar waarom?’. ‘Je hebt ervoor gezorgd dat ik 4 jaar in een instelling moest zitten waar ik helemaal niet thuis hoorde. Je grapjes met Bart in het middelbaar hebben mijn leven kapot gemaakt!’ Tom schrok van Gert-Jan zijn reactie. ‘Dat is al heel lang geleden Gert-Jan, het waren hoogstens een paar kapoenen streken die we uithielden met jou.’
‘Kapoenen streken?!’ riep hij. ‘Mij opsluiten in de kast, mijn eten en geld afpakken en het ergste van al: mij blinddoeken en in het midden van het bos droppen in de pikkedonker. Je hebt me trauma’s gegeven waarvoor ik 4jaar psychologische begeleiding nodig had, en de enigste manier om hier van af te komen is om jou en Bart  te vermoorden.’ Tom werd gek toen hij dit hoorde en liep zo snel als hij kon terug naar de auto, ‘ik moet Bart verwittigen.’ Dacht hij. Gelukkig was de auto in zicht, hij begon te zoeken naar zijn sleutels, maar vond die niet. ‘verdomme ik heb ze nog in het contact laten steken’. Toen hij dichterbij kwam zag hij een schim in de auto. Tom vertraagde, keek eens goed naar de schim, ‘Bart!’ Hij sprintte naar de auto maar kreeg de deur niet open ‘kom op Bart laat me erin het is geen tijd voor grapjes!’  Toen hij door de ruit keek zag hij dat Bart levensloos met zijn hoofd op het stuur leunde,  hij deinsde achteruit en zag een bloedspoor dat naar de auto liep. Bart is dood. Tom voelde een scheurende pijn aan zijn achterhoofd, alles werd zwart…