De man kwam steeds dichter en dichter, Tom kon ontploffen van de spanning. Hij voelde zijn hart harder en harder in zijn keel bonzen. ‘Ik geef je nog één tip: je hebt me zwaar toegetakeld’, zei de man. Tom dacht na en plotseling wist hij het ‘Gert-Jan! Maar waarom?’. ‘Je hebt ervoor gezorgd dat ik 4 jaar in een instelling moest zitten waar ik helemaal niet thuis hoorde. Je grapjes met Bart in het middelbaar hebben mijn leven kapot gemaakt!’ Tom schrok van Gert-Jan zijn reactie. ‘Dat is al heel lang geleden Gert-Jan, het waren hoogstens een paar kapoenen streken die we uithielden met jou.’
‘Kapoenen streken?!’ riep hij. ‘Mij opsluiten in de kast, mijn eten en geld afpakken en het ergste van al: mij blinddoeken en in het midden van het bos droppen in de pikkedonker. Je hebt me trauma’s gegeven waarvoor ik 4jaar psychologische begeleiding nodig had, en de enigste manier om hier van af te komen is om jou en Bart te vermoorden.’ Tom werd gek toen hij dit hoorde en liep zo snel als hij kon terug naar de auto, ‘ik moet Bart verwittigen.’ Dacht hij. Gelukkig was de auto in zicht, hij begon te zoeken naar zijn sleutels, maar vond die niet. ‘verdomme ik heb ze nog in het contact laten steken’. Toen hij dichterbij kwam zag hij een schim in de auto. Tom vertraagde, keek eens goed naar de schim, ‘Bart!’ Hij sprintte naar de auto maar kreeg de deur niet open ‘kom op Bart laat me erin het is geen tijd voor grapjes!’ Toen hij door de ruit keek zag hij dat Bart levensloos met zijn hoofd op het stuur leunde, hij deinsde achteruit en zag een bloedspoor dat naar de auto liep. Bart is dood. Tom voelde een scheurende pijn aan zijn achterhoofd, alles werd zwart…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten